Winterhike 2017 Spa-Eupen

Een jaarlijkse terugkerende activiteit bij de DC Stam is de winterhike. De dag na 2e kerstdag gaan de stamleden op winterhike. Op 27 december heel vroeg in de ochtend werden er vijf stamleden per auto naar Mol (België) gebracht. Daar hebben we de trein naar Spa gepakt. In de trein hebben sommige stamleden nog hun laatste slaapmoment gepakt voordat ze in Spa arriveerde. Eenmaal in Spa, de tas op de rug en met de kaart in de hand, begonnen we met de hike. Het doel dit jaar was in de richting van Monchau (Duitsland) naar Eupen (België) te lopen. Dus elke minuut dat we konden liepen hebben we gebruikt om de eerste dag zover mogelijk te komen. Na 12,3 km en 290 hoogte meters te hebben afgelegd, hadden we een mooi stuk bos gevonden om ons bivak op te slaan en ons avondeten te kunnen bereiden op het kampvuur. Na een gezellig avondje kampvuur was het tijd om onze slaapzakken op te zoeken. 

Na een nachtje lekker geslapen te hebben werden we verrassend wakker. Onze tent was de helft zo klein en de helft zo hoog geworden. Wat was er namelijk ’s nachts gebeurd, er was een pak sneeuw van 10 cm gevallen. Meer winterhike dan dit kon het niet worden. De foto’s laten zien hoe mooi alles ineens geworden was. Tas inpakken, tas op de schouder en hup weer aan de wandel, maar nu in een wit sprookjes land. Halverwege kwamen we aan op een van de hoogste punten van België, Baraque Michel. Druk van de toeristen die allemaal van de sneeuw wilden genieten, hebben we lekker middag gegeten met een warme kop chocomel. Toen we weer genoeg energie hadden, zijn we er weer verder op uit gegaan. Het rare aan Baraque Michel is dat het juist daar heel nat is. Dit zou je niet verwachten boven op een berg. Maar in België kan alles. Dus wij vervolgden onze tocht over de glad gelopen vlonderplanken de hoge venen in. Maar wat is een winterhike zonder iets anders te doen dan een gewone wandelaar doet? Juist ja, het hoofdpad verlaten en een ander pad te volgen. Een iemand was ons voorgeweest op dit pad, en was tevens ook meteen de navigator geweest, anders hadden we het pad echt niet gezien. De persoon die ons voor is geweest, was net zo gek of uitdagend als wij. Wij zijn er toen met z’n vijven erachter gekomen wat venen zijn. Iedereen is wel tot boven zijn enkels in de modder/plassen beland, de een met natte voeten en de andere net niet. Maar de minst gelopen paden zijn in dit geval wel de mooiste. Bivak zoeken in een nat gebied is niet zo makkelijk, net voordat het donker werd hadden we een geschikte plek gevonden. Nog snel hout sprokkelen onder de sneeuw en probeerden we vuur te maken. En verder dan proberen is het jammer genoeg niet gekomen. Maar wat doe je dan als het koud wordt. Met zijn alle in één klein koepel tentje gaan zitten. En hebben spelletjes gespeeld. Na wat spelletjes gedaan te hebben was het toch tijd om onze klamme slaapzakken maar eens op te zoeken. 

’s ochtends hebben we snel weer onze tenten opgeruimd en onze tas ingepakt en zijn we weer aan de wandel gegaan. Wij liepen en liepen, en gingen zo snel dat onze navigator Tom het niet bij kon houden. Zal wel door de spelletjes van de avond daarvoor zijn, dat iedereen nog fanatiek was en dat het zo snel ging. Het snelle lopen mocht ook beloond worden. We kwamen na rond de middag bij een jagershut/wegrestaurant aan en daar gingen we weer lekker aan de warme chocomel. We hebben zijn hele voorraad aan taart opgegeten. Dus met een gevulde maag zijn we weer op pad gegaan. Het tempo zat er nog steeds goed in, zodat we al rond twee uur bij het stuwmeer van Eupen waren. Ho even, niet zo snel... Eupen is wel het eindpunt, maar dan wel voor morgen. Dus hup weer met zijn allen het restaurant bij het stuwmeer in. Lekker aan de schnitzel, brädwurst en Apfelstrüdel. Ja de winterhike is echt afzien. Na lekker een tijdje warm en uit de sneeuwstrom te hebben gezeten, was het toch weer tijd om de kou op te zoeken. Toch even snel dwars door een weiland met een beekje gegaan. Daarna weer een bivak opbouwen, hout zoeken en een kampvuur stoken. Ditmaal ging het gelukkig wel weer om een vuurtje te stoken. Nu hadden we de twee vorige avonden gecombineerd. Eerst lekker kampvuur en eten en daarna met zijn alle weer in een klein tentje om gezellig te kletsen. De laatste avond was weer een feit. Dus we gingen weer lekker onze nog klammere slaapzakken in.

De laaste ochtend was zo kort. Tas inpakkken en lopen maar, na 3.1 kilometer was het station van Eupen alweer bereikt. Om 9.17 uur hadden we de juiste trein alweer te pakken om via Luik en Vise, België weer te verlaten. Via Maastricht naar Eindhoven en met de bus naar Uden. Daar werden we opgewacht door ouders die stiekem toch weer blij waren ons te zien. En net na de middag zat iedereen weer thuis. Iedereen lekker onder de douche of in bad, en het fijnste was een toilet inplaats van de bosjes. Onze moeders weer blij gemaakt met de vuile was, en zeker met de mooie verhalen en foto’s. Wat was het weer top om met zijn allen op pad te gaan. Op naar de volgende!

Groeten,

Bart, Luc, Tom, Brian en Joost