Winterhike JvB 2-5 jan 2020.

Het is weer zo ver! Ons goede voornemen in het nieuwe jaar is een winterhike . Of doen we niet  aan goede voornemens? Dank zij Margot en Clemen komen we 2 januari s ochtends om 6u in Goch aan. Ja, dat is vroeg... Deze winterhike hebben Marianne B, Tessa, Freddie, Joost, Teun, Hans en Karin een lange hangbrug als doel: https://www.geierlay.de/ 

Dag 1 begint met een lange treinreis: na uuuren kedeng-e-deng en twee overstappen bereiken we Moselkern. De rugzakken op en gaan! Eerst naar een grote burcht. Daar maken we onze eerste groepsfoto in Duitsland. Via de papierenzakdoekjes-route komen we bij de Mosel. De laatste afdaling is best steil;  steentjes glijden goed... De water steken we over om na een steile klim -je gaat dood en dan ben je er bijna- een mooie plek voor onze eerste bivak te vinden. Echt genieten. Het zit heerlijk op een boomstam met warme beker erwtensoep in je hand. Alhoewel, die erwtensoep viel niet iedereen goed. In navolging op de DC hebben wij ook een brokkelaar; deze eer viel Marianne ten deel.... 

Dag 2 slapen we uit tot bijna 9 uur. Oeps, dat is lang. Dan breken we de boel weer op. Doel is de hangbrug! De route is mooi! Na een bocht rechts loop ik omhoog het bos in "O nee toch niet" - gelukkig was ik nog niet ver- vervolgen we het pad dus naar links. "O nee, we hadden toch omhoog gemoeten." En zo klimmen we alsnog door wat doornstruiken, langs de oorsprong van een watertje de heuvel op om bij grote windmolens uit te komen. Door de velden via een imkerhut bereiken we een warme schuilplaats: het bezoekerscentrum van de hangbrug. Warme koffie en thee bij onze lunch voor we verder gaan. Dan zijn we op de hangbrug! Mooie brug, we genieten. Een groepsfoto wordt via de webcam van de brug door de vader van Teun thuis gemaakt. Een stukje verder we vinden een prima plaats voor drie tenten.

Dag 3 is de dag van het Keltenpad. Een steile afdaling en daar is een bordje van het Keltenpad. Vergeten zijn de zere voeten en spieren; we moeten goed opletten hoe naar beneden te glijden. Nog een keer steil naar beneden en we zijn bij een prachtig beekje. Die loop volgen we tot er ineens een bruggetje is. Daar is de Keltenroute weer! Een bocht om en prachtig uitzicht over de Mosel - ja weer-. Het dorp beneden blijkt toch wat verder te liggen dan gedacht. Pas tegen vier uur komen we er aan. Op een bankje steekt Joost de brander aan en haalt iemand cup a soep uit een rugzak. Als het water gekookt heeft krijgt iedereen warme soep. Fijn! Nog een klein stukje lopen tot een restaurant wat open is. Dat is een prima plek voor onze warme maaltijd. We ruiken blijkbaar nog fris genoeg om naar binnen te mogen. Genieten tijdens het eten, bij het drinken en bij het kaarten. In het donker openen we onze pop up camping en kruipen onze slaapzak in. Voldaan. 

Dag 4 gaan we vroeg op pad. Er staan strepen op de muur van de camping-ingang: hoe hoog het water wel eens staat. Op 3 jan 2003 stond het water drie meter hoger... we zijn dus nipt ontsnapt aan een waterramp. De wandeling lijkt eenvoudig; toch zitten er wat steile klimmetjes in ons looppad door de wijngaarden. We genieten nog even van het uitzicht over de Mosel voor we bij de trein aankomen. Joost maakt onderweg een vlog -zie hieronder twee filmpjes-. Na smakelijke lunch van crackers pindakaas, smeerkaas en pate reizen we terug naar Uden. Het was even puzzelen hoor, want de conducteur stuurde ons weg bij de deur - vluchtweg- , van de bistro-eigenaar mochten we ook in de bistro niet staan - chagrijnige man-. We vinden zes vrije stoelen en een bagagerek. Voor iedereen een plekje dus! Het laatste stukje naar Uden gaat met de bus. Weer thuis. Das war geniessen!